· Στις τελειόμηνες κυήσεις, σε ποσοστό 15%, η ρήξη του θηλακίου γίνεται αυτόματα πριν αρχίσει ο τοκετός, ενώ οι συστολές κι η προοδευτική διαστολή του τραχήλου ακολουθούν τις επόμενες 24 ώρες.
· Σε ποσοστο όμως 85%, ο τοκετός ξεκινάει χωρίς να έχει γίνει ρήξη θηλακίου. Σε μερικές περιπτώσεις η ρήξη γίνεται αυτόματα, κατά τη διάρκεια του τοκετού.
· Σε άλλες πάλι χρειάζεται να γίνει τεχνητή ρήξη θηλακίου κατά τη διάρκεια του πρώτου σταδίου του τοκετού.
· Με τη χρήση ενός ειδικού αγκίστρου κι’ εφόσον η διαστολή του τραχήλου το επιτρέπει, ο γιατρός σπάει το θηλάκιο με αποτέλεσμα τη διαρροή αμνιακού υγρού.
· Με τη ρήξη του θηλακίου, απελευθερώνεται προσταγλανδίνη, η οποία επιταχύνει τις συσπάσεις της μήτρας και το κεφάλι του εμβρύου ακουμπάει πιο καλά στον τράχηλο, προκαλώντας μεγαλύτερη πίεση σ’ αυτόν, ενθαρρύνοντας περισσότερο την εξέλιξη του τοκετού.
· Κατά τη τεχνητή ρήξη θηλακίου, είναι πολύ σημαντικό το αμνιακό υγρό να είναι διαυγές, γεγονός που αποδεικνύει ότι το έμβρυο βρίσκεται σε καλή φυσική κατάσταση.